Eurovision severim. Ama katılan şarkıların birçouğunun aptalca olduğu görüşüne da katılmadan edemem. Yüksek Sadakat'e ise bayılmam. Bazı şarkıları yer yer kafamda yer etmiştir. Gitaristleri Kutlu Özmakineci'yi ergenlik dönemimde hiç kaçırmadan satır satır okuduğum Blue Jean döneminden bilirim. Yayın yönetmeniydi sanırım. Dergi zamanında hiç acımadan ona buna lafı geçiriyordu. Şimdi normal, ama gelişme döneminizde, bağrınıza bastığınız bi şarkıcının / grubunun, bağrınıza bastığınız bir dergi tarafından şiddetlice eleştirilmesi, sizi buhranlara sürükleyebiliyor. Neyse, demek isteyeceğim şu ki, düşene bi tekme de biz indirmeyi severiz. Kendi hatalarımızı ve başarısızlıklarımızı örtbas etmeyi becerip, gözönündekileri yermede de kabiliyetliyiz. O yüzden Kutlu Bey ve grubu artık kendilerinden ömür boyu nefret edileceği gerçeğini yadırgamayacaktır (umarım). Yanlış anlaşılmasın, Yüksek Sadakat savunuculuğu yapmaya çalışmıyorum. Bana sürekli 'benbununerdenhatırlıyorum' hissin
"Benim içimde yeni bir heves var canlarım. Kendim olma hevesi."