Venedik, 2011 Kimi insanlar var hani, üretip duruyorlar, hayatı bazen nota nota, bazen kelime kelime, bazen çizgi çizgi olarak algılayıp, geçtikleri yerlere irili ufaklı şeyler bırakıyorlar; oyun hamuru gibi. O hamurlar elden ele geziyor hani, kişi kişi el değiştiriyor, kimine ilham oluyor, kimine gözyaşı bırakıyor, sahip tanımıyorlar. Dur durak bilmeyen hamurcu insanlar onlar, hani her geçtikleri yere bir iz, bir koku bırakıyorlar, yine de dönüp arkalarına bakmıyorlar, "neler yapmışım, bi topliyim, şunların tadına bakayım, kendime hayran olayim" demiyorlar. İşte ben o insanlara gıpta ediyorum.
"Benim içimde yeni bir heves var canlarım. Kendim olma hevesi."