Müziğin herkesi biraraya getirebilen, sihirli bir yönü var şüphesiz ki. Hiç tanımadığınız, hikayelerinizin örtüşmediği insanlarla buluşabiliyorsunuz bazen şarkılarda. Aynı şarkılarda içiniz acıyor, aynı şarkılarda kalbiniz 9/8’lik atıyor. Dil, ırk, saç rengi, ayakkabı numarası, eğitim düzeyi tanımıyor bu iş. Geçtiğimiz hafta, temelini bu felsefeye kurmuş, bana müthiş bir ilham ve enerji veren bir konferansa hem dinleyici, hem konuşmacı olarak katıldım: Uluslararası Community Music günleri. Sadece sunumlar aracığı ile değil, tanıştığım insanlar, molalarda yaptığımız sohbetler, izlediğim konser ve dinletiler sayesinde de neşe ve ümit doldu içim. Tam da aynı günlerde malum olaylar yaşandı; Facebook sayfam birbirine girmiş insanlar ve mesajlarla doldu. Terör hayatlarımıza, kanımıza, buğdayımıza sinsi sinsi işledi. İşte tam bu noktada dedim ki, daha da çok müzik lazım. Müzik lazım, felsefe lazım, bilim lazım, sanat lazım. Herkese lazım. Hepimize lazım. Ayrıştırmadan, “sen yapamazsın, yete
"Benim içimde yeni bir heves var canlarım. Kendim olma hevesi."