Ferrari'sini Satan Sezgin

Dün, Babazula'yı izledim Babylon'da. "Bu dünyada iki tür insan var, pırasa sevenler ve pırasa sevmeyenler " diye bi şarkıları olan, enteresan-eğlenceli bi grup. Bir bağlama, bir darbuka, bir de DJ setten oluşan sahnede arada sürprizler de yok değil. 9/8 lik roman dansı yapan bir Japon veya flamenko-oryantal karışımı dansıyla bir İspanyol izleyebilirsiniz mesela sahnede.

- Sahiden mi? - Evet olm, asil listedeyim! - Ben de gelicem seninle. - Bırak artık peşimi yarım aklım, belki gider kendime tam akıl bulurum oralarda :/ - Neinnn!! Sen nereye, ben oraya! - ......

Yerim ben seni!

Daha önceden de bahsettiğim gibi, Ladies & Gentlemen olarak, yarın akşam uzun bir zamandan sonra ilk defa bir konser veriyoruz. Müzikallerden sonra ilahiler ne alaka olabiliriz, ama yeni şeyler keşfetmek iyidir diyelim, geçelim. Konserin afişini bugün okulda görünce, çok sevindim. Ücretsiz olduğunu görünce daha da sevindim. O yüzden, denk geldiğim herkese "e hadi gelin" dedim. kimse gelmek istemedi. Ani tarz değişikliklerini kaldıramıyoruz ülkece :)

ben bu ara bi heyecanlıyım sayın seyirciler. sene başında başvurduğum comenius stajı başvuru sonuçları açıklanacak çünkü, kazanmışsam, avrupa'da bir ülkede müzik öğretmeni olacağım bir süreliğine. lakin, sonuçları tersten açıklayan bir sistemle yüreğimiz pıt pıt şu ara. ulusal ajans, kazananları açıklamak yerine, kazanmayanlara posta göndermekle başladı işe. facebook forumlarından takip ettiğim kadarıyla, her geçen dakika, 1'er 2'şer BBG evindekiler gibi eleniyoruz. sona kalanlar kazanmış olacak herhalde? bana hala gelen bi posta yok, ama bu insanı rahat ettirmeye yeter mi? burası türkiye değil mi? belki de postam yolda kayboldu? belki gecikti, yarın gelecek? :) posta kutusuna bakıp bakıp, bişey gelmemiş olmasını dilemek nasıl şizofren bi his, bilir misiniz siz? kimseler yaşatmasın. bi de iyi olan kazansın :)

Bugün, 3 farklı ülkeden, 3 yeni insanla tanıştım. Bol bol konuştuk her şeyden. İllaki de kitaplardan, favori yazarlardan. Yeni insanlar da yeni kitaplar gibi di mi? Pırıl pırıl duruyorlar raflarında, okumayı bilenler bulsun da okusun diye.

Uzun bir aradan sonra toplandık, tekrar bir araya geldik Ladies & Gentlemen ekibi olarak. Çok 'ilahi' bir koro olduğumuz için, açılışı bir ilahi konseri ile yapalım dedik. 21 Nisan 2010 Çarşamda dedik. 20.00 dedik. CRR dedik. Istanbul Symphony Project var dedik. Orhan Şallıel yönetiyor dedik. Bekleriz dedik.

Geçtiğimiz hafta kendimle buluştum, uzun bir aradan sonra. İnsan 'bunu daha sık yapmalı' diyor kendi kendine. Işıl ışıl parlıyor gözlerinin içi, sadece kendi değil, herkes görüyor. Konuşunca anladım, ona karşı biraz sertmişim. O hep konuşurmuş içerden, bi ben işitmezmişim. Çok yol katetmiş meğer, bi ben farketmemişim. Çok çöp atmışım içine, hiç temizlememişim. Benim takdirim yetermiş ona, ben hep başkalarından beklemişim. Kimi zaman çok yorulmuş, durmak istemiş, ben hiç dinlenmemişim. Ben onu hiç dinlememişim. Özür dilerim. Bir daha kendimi bu kadar ihmal etmicem, irili ufaklı her şey için onu bu kadar çok üzmicem. Daha çok su vericem, daha iyi beslicem. Varsın, her şeyi başarmasın, ben onu hep sevicem. Söz. Sez