bir köprü uzaklıktayken diğer kıta,
her gecerken ben o kopruyu asya'dan avrupa'ya
isil isil bogazin ustunde olmaktan mi
gece makyajlı yüzüyle gorup buyulenmekten mi
bir kez daha sansli hissettim kendimi
bu sehirde dogmaktan
bu sehirde buyumekten
bu sehirde asik olmaktan
bu sehirde aci cekmekten..
biraz daha iyi anladim
ironiler olmadan dil, dil olmuyordu
ana dil olmadan ironi olmuyordu
anadilsiz ben, "ben" olmuyordu.
iki kasini burusturup acikli ses tonunla"abi benim hic anadilim olmadi" dediginde
bi bu cografyadaki insanlar anlayip gulumsuyordu..
bu sehrin ironisi de belkibu kadar guzel olup, bu kadar kiymetinin bilinmemesiydi..
ama o kadar gucluydu ki bu savurganligimizin altindan bi o kalkabilirdi
kirlettikce biz onu, "ben istanbul'um, hepinizden buyugum" diyebildi..
ondandir bi biz hem yasadik doyasiyabi biz biraz korktuk hep ondan..
ondandir bi biz hem yasadik doyasiyabi biz biraz korktuk hep ondan..
Yorumlar