Dün gece enteresan bi rüya gördüm, biz ayrılmıştık. Ambulans sesleri vardı, ben yerde yatıyordum. Herkes çevremde koşturuyordu, kimileri birşeyler soruyordu. Onlar sordukça benim kafam karışıyordu, belli ki görmedikleri bir yerlerim hala kanıyordu. İlginçtir, bedenimi elimle yokluyordum, kan yoktu, ama etraf için için kan kokuyordu. Havada birşeyler uçuyordu, üstlerinde 'doğru', 'yanlış' yazıyordu. Ben onları hep ayrı sanıyordum, oysa kimileri cilveleşiyordu. Sonra seni gördüm, yanımda değil karşıda. Çıplaktın, (hem de mecazen değil, bildiğin fiziken) ama zırhların hala duruyordu (hem de fiziken değil, bildiğin mecazen) Belli ki çok çalışan aklın seni de yormuştu. Ve korkularımı gördüm, çizgi çizgi olmuş dünyayı sarmalıyordu. Farkettim ki, en sondakinin ucu yine bana doğru geliyordu. "İşte bu yüzden o karşıda, sen burada" diyordu gelirken de, "Korkma" . "Tamam" dedim "korkmayacağım bi daha", ama bunu söylerken bi baktım özgüvenim öteki yanımda yatıyordu. O an anladım etraftaki kan kokusu, benden değil, ondan geliyordu. O yüzden insanlar soru sordukça kafam karışıyordu. Ne çok doğru, ne çok yanlış, ne çok korku, ne çok sen, ne çok zırh.. Hepsinden çok yorulmuş gözüküyordu.
"Hoşçakal" dedi, ya da "uyan artık".
Dün gece enteresan bir rüya gördüm, umarım bugün uyandım.
"Hoşçakal" dedi, ya da "uyan artık".
Dün gece enteresan bir rüya gördüm, umarım bugün uyandım.
Yorumlar